شمعون پطرس

 یک ویژگی که پطرس در عیسی بسیار تحسین می‌کرد ملایمت فوق‌العاده عالی او بود. پطرس هرگز از فکر کردن به بردباری عیسی خسته نمی‌شد.

شمعون پطرس با نگرانی در نوسان بود؛ او به طور ناگهانی از یک حالت افراطی به افراط دیگر نوسان می‌کرد. ابتدا او اجازه نداد عیسی پاهایش را بشوید و سپس، با شنیدن پاسخ استاد التماس کرد که تماماً شسته شود. اما در نهایت، عیسی می‌دانست که عیب‌های پطرس سرچشمه در سر او داشتند و نه در قلبش. او یکی از غیرقابل توضیح‌ترین آمیزه‌های شجاعت و بزدلی بود که تاکنون در زمین وجود داشته است. نقطۀ بزرگ قوت او وفاداری و دوستی بود. پطرس به راستی و حقیقتاً عیسی را دوست داشت. و با این وجود به رغم این قدرت رفیع وفاداری، او چنان بی‌ثبات و متغیر بود که اجازه داد یک دختر خدمتگزار او را تحریک کند که منکر سرور و استادش شود. پطرس می‌توانست در برابر اذیت و آزار و هر شکل دیگر از حملۀ مستقیم ایستادگی کند، اما در برابر استهزا مأیوس می‌شد و عقب می‌نشست. هنگامی که او با یک حملۀ رو در رو مواجه می‌گشت یک سرباز شجاع بود، اما وقتی که با یک حمله از پشت غافلگیر می‌شد یک بزدلِ از ترس کز کرده بود.

پطرس رسول

 یک اندیشمند سریع بود، اما یک استدلال کنندۀ عمیق نبود. او پرسشهای بسیاری می‌پرسید، بیش از مجموع حواریون، و در حالی که اکثریت این پرسشها خوب و مربوط بودند، بسیاری از آنها بی‌فکرانه و نابخردانه بودند. پطرس یک ذهن ژرف نداشت، اما ذهنش را نسبتاً خوب می‌شناخت. از این رو او مردی با تصمیم سریع و عمل ناگهانی بود. در حالی که دیگران به خاطر دیدن عیسی در ساحل با شگفت‌زدگی گفتگو می‌کردند، پطرس برای دیدن استاد به وسط می‌پرید و تا ساحل شنا می‌کرد.

پطرس-Saint Peter

شمعون پطرس مردی کنشگرا بدون پیش اندیشی و یک خوش‌بین بود. او طوری بزرگ شده بود که به خود اجازه می‌داد در نشان دادن احساسات شدید آزادانه زیاده‌روی کند؛ او دائما با مشکل روبرو می‌شد، زیرا به سخن گفتن بدون فکر کردن ادامه می‌داد. این نوع بی‌فکری همچنین برای تمام دوستان و یارانش مشکلات بی‌وقفه ایجاد می‌کرد و موجب شد از سوی استادش چندین بار به طور ملایم مورد سرزنش قرار گیرد. تنها دلیلی که پطرس به واسطۀ حرفهای بی‌فکرانۀ خویش دچار مشکلات بیشتری نشد این بود که در همان اوان یاد گرفت پیش از آن که به انجام طرحهای علنی مبادرت ورزد دربارۀ بسیاری از طرحها و نقشه‌های خود با برادرش آندریاس صحبت کند.

/شمعون پطرس/

در خـلال رسـالت عیسـی ، پطرس اغلب نقش هدایت کنندهدوازده حـواری را ایفا مینمود. اوعمومـا سـخنگوی ایشـان بـود. هنگامـی کـهمتـی حواریـون را فهرسـتوار ناممـی برد،می گویـد «اول ... پطـرس» (متـی بـاب ۱۰آیـه۲ .(پطـرس همچنیـن نقشـی برجسـته در کلیسـای اولیـه بـرعهـده داشـت.

Saint Peter

In the New Testament, Peter appears repeatedly and prominently in all four gospels as well as the Acts of the Apostles. He is the brother of Saint Andrew, and both brothers were fishermen. The Gospel of Mark in particular was traditionally thought to show the influence of Peter's preaching and eyewitness memories. He is also mentioned, under either the name Peter or Cephas, in Paul's First Letter to the Corinthians and the Epistle to the Galatians. The New Testament also includes two general epistles, First Peter and Second Peter, that are traditionally attributed to him, but modern scholarship generally rejects the Petrine authorship of both.[8]

Outside of the New Testament, several apocryphal books were later attributed to him, in particular the Acts of Peter, Gospel of Peter, Preaching of Peter, Apocalypse of Peter, and Judgment of Peter, although scholars believe these works to be pseudoepigrapha.[9][10][11]