/پاراشای وائِتحَنَن-فصل چهارم/
1. و اکنون ای ییسرائل (اسرائیل) برای این‌که زنده بمانید و به آن سرزمینی که خداوند خالق اجدادتان به شما می‌دهد وارد شده آن را تصرف نمایید به قانون‌ها و احکامی که من به شما یاد می‌دهم که انجام دهی گوش بده.
2. بر چیزی که من به شما فرمان می‌دهم، نیفزایید و از آن کسر ننمایید و فرمان‌های خداوند خالقتان را که من به شما فرمان می‌دهم رعایت کنید.
3. چشمان شما ناظرند که خداوند در مورد بُتِ پِعُور چه کرد. زیرا خداوند خالق تو هر کسی را که به دنبال بُتِ پِعُور رفت، از میان تو نابود کرد.
4. ولی شما که با خداوند خالقتان پیوند دارید تمامتان امروز زنده‌اید.
5. توجه کن که همان‌طور که خداوند خالقم به من فرمان داد قانون‌ها و احکام را به شما یاد دادم. تا در آن سرزمینی که شما برای تصرفش بدانجا وارد می‌شوید همین‌گونه عمل کنید.
6. رعایت نموده عمل کنید، زیرا این (توراه) در نظر اقوام، عقل و فهم شماست که اگر از تمام این قانون‌ها خبر یابند خواهند گفت: این قوم بزرگ، تنها قوم عاقل و فهیم است.
7. زیرا کدام قوم بزرگی است که معبودی چون خداوند داشته باشد که هر زمانی که به درگهش فریاد برآورد، به او نزدیک باشد.
8. و کدام قوم بزرگی است که قانون‌ها و احکامی عادلانه مانند تمام این تُورایی که من امروز در مقابل شما می‌گذارم داشته باشد؟
9. فقط مواظب خودت باش و جانت را کاملاً حفظ نما، مبادا این چیزها را که چشمانت دیدند فراموش کنی و مبادا در تمام روزهای زندگیت از دلت بیرون برود. آن‌ها را به آگاهی فرزندان و فرزندان فرزندانت برسان.
10. روزی را که در حُورِو در مقابل خداوند خالق خودت ایستادی (فراموش مکن). آن زمانی که به من گفت این قوم را جمع کن تا سخنان خود را به گوش آن‌ها برسانم تا در تمام مدتی که بر روی زمین زندگی می‌کنند از من بترسند و آن‌را به فرزندان خود تعلیم دهند.
11. پیش آمده زیر کوه ایستادید، و آن کوه تا قلب آسمان در آتش مشتعل بود و به خاطر ابر و مه تار بود.
12. خداوند از میان آتش با شما سخن می‌گفت: شما صدای سخنان را شنیدید و شکلی را نمی‌دیدید فقط صدا (را می‌شنیدید).
13. پیمانش –ده فرمان- را به شما اعلام داشت که انجام دهید و آن‌ها را روی دو لوح سنگی نوشت.
14. و در آن موقع خداوند به من فرمان داد که قانون‌ها و احکام را به شما یاد بدهم تا آن‌ها را در سرزمینی که شما به سوی آن می‌روید تا آن‌را تصرف نمایید، انجام دهید.
15. خیلی مواظب جان‌های خود باشید زیرا در روزی که خداوند در حُورِو از درون آتش به شما سخن گفت هیچ شکلی را ندیدید.
16. مبادا فاسد شوید و برای خود تصویری –یا هر تمثالی که نمایانگر چیزی باشد، ترکیب مذکر یا مؤنثی بسازید.
17. شکل هر چارپایی که در زمین است شکل هر پرنده‌ی بالداری که در آسمان پرواز کند ...
18. شکل هر جنبنده‌ای خاکی، شکل هر موجودی در سطوح آب‌ها از سطح زمین به پایین.
19. مبادا چشمانت را به سوی آسمان بلند کنی و خورشید و ماه و ستارگان یعنی تمام اجرام آسمانی را ببینی و منحرف گشته به آن‌ها سجده نمایی و آن‌ها را پرستش کنی –چون‌که خداوند خالقت آن (اجرام آسمانی) را به همه‌ی اقوام زیر آسمان (از آن جمله قوم ییسرائل (اسرائیل)) سهم داده است. (تا از خواص آن‌ها بهره‌برداری کنند نه که آن‌ها را پرستش کنند).
20. و اما خداوند شما را گرفته از کوره‌ی (ذوب) آهن یعنی از مصر بیرون آورد تا مانند امروز قوم اختصاصی او باشید.
21. و خداوند به خاطر سخنان شما به من غضب کرد و بر سر عدم عبور من از یردِن و این‌که به آن سرزمین خوبی که خداوند خالقت به ملکیت به تو می‌دهد وارد نشوم سوگند یاد کرد.
22. زیرا من در این سرزمین می‌میرم، از یردِن عبور نخواهم کرد ولی شما عبور می‌کنید و آن سرزمین خوب را به ارث خواهید برد.
23. مواظب خودتان باشید مبادا پیمانی را که خداوند خالقتان با شما بسته است فراموش نموده، و شکل هرچیزی را که خداوند خالقت تو را منع کرده است برای خود بسازی.
24. زیرا خداوند خالق، آتش سوزاننده و قادر غیور است.
25. هرگاه فرزندان و نوادگانی به وجود آوردی و در آن سرزمین مدت زیادی اقامت کرده فاسد شوید و مجسمه‌ی شکل هر چیزی را بسازید و در نظر خداوند خالقت به منظور عصبانی نمودن او آن بدی (بت‌پرستی) را انجام دهید.
26. امروز آسمان و زمین را برای شما شاهد می‌گیرم که از آن سرزمینی که شما از یردِن به آن‌جا عبور می‌کنید تا آن را تصرف کنید، حتماً در به در می‌شوید. بر آن، عمر طولانی نخواهید داشت بلکه حتماً آواره خواهید شد.
27. خداوند شما را میان قوم‌ها پراکنده خواهد کرد و میان قوم‌هایی که خداوند شما را به آن‌جا می‌برد جمعیت کمی باقی خواهید ماند.
28. و آن‌جا بت‌های چوبی و سنگی ساخت دست انسان را، که نمی‌بینند و نمی‌شنوند و نمی‌خورند و نمی‌بویند پرستش خواهید کرد.
29. (بالاخره) در آن‌جا خداوند خالقت را طلب خواهید کرد، چنان‌چه با تمام قلبت و با تمام جانت او را جستجو کنی (وی را) خواهی یافت.
30. در موقع مذلتت وقتی تمام این چیزها به سر تو آمد، در دوره‌های آخر، به درگاه خداوند خالقت بازگشت نموده گفته‌های او را اطاعت خواهی کرد.
31. نظر به این‌که خداوند خالقت مهربان است تو را ترک نخواهد کرد و نابودت نخواهد نمود و پیمان پدرانت را که به آن‌ها سوگند یاد کرد به فراموشی نخواهد سپرد.
32. فقط درباره‌ی روزهای پیشین که قبل از تو بوده است –از روزی که خداوند آدم را روی زمین آفرید، از این سوی آسمان تا آن سوی آن جویا شو، آیا چنین کار بزرگی انجام یافته است؟ آیا مانند آن شنیده شده است؟
33. آیا قومی (هست که) صدای خداوند را که از میان آتش سخن بگوید همان‌گونه که تو شنیدی، شنیده و زنده مانده باشد؟
34. آیا (هرگز) معبودی کوشش کرده است آنسان که خداوند خالقتان جلو چشم تو در مصر برای شما عمل کرد وارد شده، با آزمایشات و آیات و معجزات و جنگ و با قدرتی قوی و بازویی افراشته و با کارهای شگفت‌انگیز و عظیم گروهی را از میان گروهی دیگر برای خود بیرون ببرد؟
35. (این‌ها) به تو نشان داده شد تا بدانی که خداوند همان خداوند است و به جز او (خداوندی) نیست.
36. از آسمان‌ها صدایش را به تو شنوانید تا تو را تأدیب نماید و روی زمین آتش بزرگش را نشانت داد و سخنانش را از میان آتش شنیدی.
37. به علت این‌که پدرانت را دوست می‌داشت نسل او (نسل یعقُوو (یعقوب)) را بعد از او انتخاب نمود. پس تو را با حضور خود به وسیله‌ی نیروی بزرگش از مصر بیرون آورد.
38. تا قوم‌های بزرگ و دلیرتر از تو را از مقابل تو براند و تو را به سرزمین ایشان آورده و مانند امروز (که می‌بینی) سرزمین آن‌ها را به ملکیت تو درآورد.
39. پس امروز بدان و قلبت را (به این امر) متمایل کن که از آسمان به بالا و روی زمین به پایین خداوند خالق است و دیگر (خدایی) نیست.
40. پس قانون‌ها و فرمان‌هایی را که من امروز به تو دستور می‌دهم رعایت نما تا وضع تو و فرزندان تو بعد از تو بهتر شود، و برای این‌که روی آن سرزمینی که خداوند خالقت به تو می‌دهد، تمام روزگار، عمر طولانی داشته باشی.
41. آن‌وقت مُشه (موسی) در این طرف یردِن، در سمت شرقی، سه شهر جدا کرد.
42. تا قاتلی که همنوع خود را غیرعمدی به قتل رسانیده و قبلاً دشمن وی نبوده باشد به یکی از این شهرها بگریزد و زنده بماند.
43. (شهرهای مذکور عبارت است از:) بِصِر در بیابان در سرزمین جلگه برای رِئووِنی‌ها، و رامُوت در گیلعاد برای گادی‌ها و گُولان در باشان برای مِنَشِه‌ای‌ها.
44. شریعتی که مُشه (موسی) پیش فرزندان ییسرائل (اسرائیل) قرار داد به شرح زیر است:
45. این‌ها فرمان‌ها(ی گواه بر وجود خدا) و قانون‌ها و احکامی است که مُشه (موسی) هنگام بیرون آمدن فرزندان ییسرائل (اسرائیل) از مصر به آن‌ها گفت.
46. مُشه (موسی) و فرزندان ییسرائل (اسرائیل) هنگام خروجشان از مصر، در آن سوی یردن، در گَی، مقابل بِت پِعُور، در سرزمین سیحُون پادشاه اِمُوری که ساکن حِشبُون بود وی را شکست دادند.
47. سرزمین وی و سرزمین عُوگ پادشاه باشان –دو پادشاه اِمُوری را که در این سوی یردِن در سمت شرق است به ارث بردند.
48. از عَرُوعِر که در کنار رود اَرنُون است و تا کوه سیئُون یعنی همان حِرمُون.
49. و تمام بادیه‌ی طرف شرقی یردِن و تا دریای آن بادیه زیر سراشیبی‌های قله.
