/وائِتحَنَن-فصل پنجم/
1. مُشه (موسی) تمام فرزندان ییسرائل (اسرائیل) را فراخوانده به آن‌ها گفت: ای ییسرائل به قانون‌ها و احکامی که من امروز در حضور شما می‌گویم گوش داده و آن‌ها را بیاموزید و رعایت نموده عمل کنید.
2. خداوند خالق ما، در حُورِو با ما پیمان بست.
3. نه تنها خداوند این پیمان را با پدران ما (بست) بلکه با ما، خود ما، این‌هایی‌که امروز همگی این‌جا زنده‌ایم، منعقد نمود.
4. خداوند در آن کوه، رویاروی، از میان آتش با شما سخن گفت.
5. نظر به این‌که از آن آتش ترس داشتید و بالای کوه نرفتید، من در آن‌وقت بین خداوند و شما ایستادم تا کلام خداوند را با شما به این شرح اطلاع دهم.
6. من خداوند، خالق تو هستم، که تو را از سرزمین مصر از خانه‌ی بندگی بیرون آوردم.
7. در مقابل من معبودان دیگری برای تو وجود نداشته باشد.
8. هیچ تصویری – هیچ شکلی: از آن‌چه در آسمان و بالای آن و در زمین و پایین آن و در اعماق آب‌ها باشد برای خود نساز.
9. به آن‌ها سجده نکن و آن‌ها را پرستش ننما. چون‌که من خداوند خالقت قادر غیور بازخواست کننده‌ی گناه پدران از فرزندان (فرزند و نوه) و از نسل سوم و از نسل چهارم دشمنانم (که پیرو پدر بدکار خود باشند) می‌باشم.
10. نیکی کننده به هزاران (نسل) یعنی به دوستانم و به کسانی که فرمان‌های مرا مراعات می‌کنند. (یعنی کسانی که پیرو پدر نیکوکار خود هستند می‌باشم).
11. نام خداوند خالقت را بیهوده بر زبان نیاور زیرا کسی را که نام او را بیهوده بر زبان آورد بدون مجازات نخواهد گذاشت.
12. همان طوری که خداوند خالقت تو را فرمان داد، مواظب باش روز شبات را مقدس بداری.
13. شش روز کار کن و تمام کارت را انجام بده.
14. و روز هفتم برای خداوند خالقت شبات است، تو و پسرت و دخترت و غلامت و کنیزت و گاوت و الاغت و هر چارپایی که از آن تو باشد و غریبت که تحت اختیار تو هستند هیچ کاری نکنید. تا این‌که غلامت و کنیزت چون تو استراحت کنند.
15. به یاد آور که در سرزمین مصر غلام بودی و خداوند خالقت با قدرت قوی و بازوی افراشته تو را از آن‌جا بیرون آورد. به همین جهت خداوند خالقت به تو فرمان داد (دستورات) روز شبات را رعایت کنی.
16. همان‌گونه که خداوند خالقت به تو فرمان داد به پدرت و مادرت احترام بگذار تا این‌که عمرت طولانی شود و تا این‌که روی آن سرزمینی که خداوند خالقت به تو می‌دهد وضع خوبی داشته باشی.
17. قتل نکن، زنا نکن و دزدی نکن. برای همنوعت شهادت دروغ نده.
18. و حسرت زن همنوعت را مبر و خانه‌ی همنوعت را –کشتزارش و غلامش و کنیزش، گاوش و الاغش و هر چه را مال همنوعت است آرزو نکن.
19. خداوند در کوه از داخل آتش ابر و مه این سخنان را با صدای بلند گفت و تکرار نکرد. آن‌ها را بر دو لوح سنگی نوشته به من داد.
- چنین واقع شد هنگامی که این صداها را از داخل تاریکی شنیدید آن کوه در آتش افروخته بود تمام سران سبط و پیرانتان پیش من آمدید.
- و گفتید اینک خداوند خالق ما جلال و بزرگی خود را به ما نشان داد و صدایش را از داخل آتش در این روز شنیدیم، دیدیم (ممکن است) خداوند با انسان سخن بگوید و او (انسان) زنده بماند.
- و اکنون چرا بمیریم زیرا این آتش عظیم ما را خواهد سوزاند. اگر باز هم بار دیگر ما صدای خداوند خالق خود را بشنویم خواهیم مرد.
- زیرا کدام بشری است که صدای خداوند حی را که از داخل آتش صحبت کند مانند ما شنیده باشد و زنده مانده باشد؟
- تو پیش برو و آن‌چه را خداوند خالق ما می‌گوید بشنو و تو آن‌چه را که خداوند خالق به تو بگوید به ما بگو تا بشنویم و انجام دهیم.
- خداوند صدای سخنان شما را که به من صحبت کردید شنید. پس خداوند به من گفت صدای سخنان این قوم را که با تو صحبت کردند شنیدم. خوب کاری کردند که تمام این سخنان را گفتند.
- ای کاش تمام روزگار همین قلب را داشته باشند و از من بترسند و تمام فرمان‌هایم را رعایت کنند. برای این‌که تا ابد وضع آن‌ها و فرزندانشان خوب باشد.
- برو به آن‌ها بگو «به چادرهای خودتان بازگردید».
- و تو این‌جا پیش من بمان که تمام فرمان‌ها و قانون‌ها و احکامی را که به آن‌ها یاد خواهی داد به تو بگویم تا در سرزمینی که من آن‌را به آن‌ها برای ارث بردن می‌دهم، انجام دهند.
- مواظب باشید همان‌گونه که خداوند خالقتان به شما فرمان داد عمل نمایید. به راست و چپ منحرف نشوید.
در هر راهی که خداوند خالقتان به شما فرمان داد، بروید. تا این‌که زنده بمانید و وضعتان خوب باشد، و در آن سرزمینی که ارث می‌برید عمر طولانی داشته باشید.
