/وائِتحَنَن-فصل هفتم/
1. هنگامی‌که خداوند خالقت تو را به آن سرزمینی که به آن‌جا وارد می‌شوی تا آن را متصرف شوی بُرد و قوم‌های بسیاری یعنی: حیتی، گیرگاشی، اِمُوری، کِنَعَنی (کنعانی)، پِریزی، حیوی و یووسی، همان هفت قومی را که پرجمعیت‌تر و نیرومندتر از تو هستند از پیش تو راند ...
2. و خداوند خالق تو آن‌ها را به تو تسلیم نمود تا آن‌ها را مغلوب نمایی، آن‌ها را حتماً قتل عام کن، با آن‌ها پیمان نبند و به آن‌ها ترحم نکن.
3. با آن‌ها ازدواج نکن دخترت را به پسرش نده و دخترش را برای پسرت نگیر.
4. چون‌که پسرت را از پیروی از من منحرف خواهد کرد و دیگر معبودان را ستایش خواهند نمود. پس خشم خداوند بر شما افروخته خواهد شد و تو را به زودی نابود خواهد ساخت.
5. بلکه با آن‌ها این‌چنین عمل کنید. قربانگاه‌های آن‌ها را ویران نموده ستون‌های جای پرستش آن‌ها را خرد کنید و درخت‌های مورد پرستش آن‌ها را بشکنید و بت‌های آن‌ها را با آتش بسوزانید.
6. زیرا تو برای خداوند خالق خود قوم مقدسی هستی. خداوند خالقت تو را انتخاب کرد تا در میان تمام قوم‌های روی زمین برای وی قومی نخبه باشی.
7. خداوند نه به خاطر زیادتر بودن شما از قوم‌های دیگر به شما زیاد علاقمند شد و شما را انتخاب کرد، زیرا شما از تمام قوم‌ها کم‌جمعیت‌ترید.
8. بلکه به‌خاطر محبت خداوند به شما و به خاطر رعایت سوگندی که برای پدران شما یاد کرده است خداوند شما را با قدرتی قوی بیرون آورد و تو را از دست پَرعُوه (فرعون) پادشاه مصر از خانه‌ی بردگی بازخرید.
9. پس بدان که خداوند خالق تو، خداست. قادری است وفادار که پیمان و احسانش را نسبت به دوستدارانش و کسانی که فرامینش را رعایت می‌کنند برای هزار نسل مراعات می‌کند.
10. و به هر یک از دشمنان خود (به پاس کار نیکی که احتمالاً انجام داده باشد) در زندگیش پاداش می‌دهد تا (در آخرت) نابودش سازد و نسبت به دشمنش تاخیر روا نمی‌دارد، در زندگیش به او پاداش می‌دهد.
11. پس فرمان‌ها و قانون‌ها و احکامی را که من امروز به تو می‌دهم رعایت کرده به آن‌ها عمل نما.
پاراشای عِقِو
12. چنین مقرر است، در ازای این‌که به این احکام گوش داده و آن‌ها را رعایت نمایی خداوند خالق تو پیمان و احسانی را که به پدرانت سوگند یاد کرد در حق تو مراعات خواهد نمود.
13. دوستت خواهد داشت و برکتت خواهد داد و افزونت خواهد گردانید. ثمره‌ی شکمت و میوه‌ی زمینت، غله و شیره و روغنت – بچه‌ی گاوهایت و گله‌ی گوسفندانت را روی زمینی که به پدرانت سوگند یاد کرد تا به تو بدهد، برکت خواهد داد.
14. از تمام قوم‌ها مبارک‌تر خواهی بود. در میان تو مرد و زن عقیم وجود نخواهد داشت و همین‌گونه در میان چارپایان تو.
15. خداوند هر گونه بیماری را از تو دور خواهد کرد و هیچ‌یک از دردهای درمان‌ناپذیر مصریان را که می‌شناسی، بر تو مستولی نخواهد نمود، بلکه آن‌ها را به دشمنان تو خواهد داد.
16. تمام قوم‌هایی را که خداوند خالقت به تو تسلیم می‌کند فنا ساز، نسبت به آن‌ها چشم‌پوشی نکن. معبودانشان را پرستش ننما زیرا این برای تو دامی خواهد بود.
17. اگر با خود بگویی این قوم‌ها از من افزون‌ترند، چگونه می‌توانم آن‌ها را بیرون کنم؟
18. از آن‌ها ترس نداشته باش، آن‌چه را خداوند خالقت با پَرعُوه (فرعون) و با تمام مصریان عمل کرد به یاد آور.
19. یعنی تجربه‌های بزرگ و آیات و معجزات و قدرتی قوی و بازویی افراشته را که چشمانت مشاهده نمود که خداوند خالقت (به وسیله‌ی آن‌ها) تو را بیرون آورد (به یاد آور). خداوند خالقت با همه‌ی قوم‌هایی‌که تو از حضور آن‌ها ترس داری چنین عمل خواهد نمود.
20. خداوند خالقت زنبورهای سرخ را به میان آن‌ها روانه خواهد نمود تا بازماندگان آن‌ها و پنهان شدگانشان را از پیش تو نابود سازد.
21. از آن‌ها نهراس زیرا خداوند خالقت که قادری بزرگ و مهیب است در میان توست.
22. خداوند خالقت این قوم‌ها را به تدریج از پیش تو می‌راند. نباید آن‌ها را زود فنا نمایی مبادا که حیوانات صحرا علیه تو بسیار شوند.
23. خداوند خالقت آن‌ها را در برابر تو تسلیم می‌کند و تا نابودیشان آن‌ها را فوق‌العاده آشفته می‌گرداند.
24. پادشاهان آن‌ها را به دست تو تسلیم خواهند کرد تا نامشان را از زیر آسمان محو سازی. کسی را در برابر تو یارای مقاومت نخواهد بود تا آن‌که آن‌ها را نابود گردانی.
25. پیکره‌های معبودانشان را با آتش بسوزانید. آرزو نکن که نقره و طلایی را که بر آن‌هاست برای خود برداری. مبادا با آن به دام افتی، چون‌که (این عمل) در نظر خداوند خالقت ناپسند است.
26. و چیز ناپسند را وارد خانه‌ی خود نکن تا مثل آن (چیز) تحریم نگردی. از آن نهایت نفرت را داشته و کاملاً آن را زشت بدان چون‌که حرام است.
