/عِقِو-فصل هشتم/
1. مواظب باشید هر فرمانی را که من امروز به شما می‌دهم، انجام دهید تا این‌که زنده مانده افزون شوید و بیایید آن سرزمینی را که خداوند (درباره‌ی آن) به پدران شما سوگند یاد کرد به تصرف درآورید.
2. تمام راهی را که در بیابان خداوند خالقت تو را در این چهل سال رهبری نمود به یاد آور. برای این بود که تو را رنج داده بیازماید و بداند در قلب تو چیست؟ و آیا فرمانش را رعایت می‌کنی یا نه؟
3. تو را رنج داد و گرسنه گذاشت. «مان» را که نمی‌شناختی و پدرانت نمی‌شناختند به تو خورانید تا این‌که به تو بفهماند که آدمی تنها به وسیله‌ی غذا زنده نمی‌ماند بلکه به خاطر هر امری که (برای زنده ماندن کسی) از سوی خداوند صادر شده است زنده می‌ماند.
4. اینک چهل سال است لباس تو در برت فرسوده نشد و پایت آماس نکرد.
5. پس با شعورت تشخیص بده همان‌طوری که کسی فرزندش را تأدیب می‌کند خداوند خالقت تو را تأدیب می‌نماید.
6. پس دستورات خداوند خالقت را مراعات نما تا در راه‌هایش گام نهی و از او ترس داشته باشی.
7. هنگامی‌که خداوند خالقت تو را به سرزمین خوبی بیاورد –سرزمین رودهای آب، که چشمه‌ها و سیلاب‌هایش از دره‌ها و کوه‌ها بیرون می‌آیند ...
8. سرزمین گندم و جو و تاک و انجیر و انار –سرزمین زیتون پر روغن و شهد (خرما) ...
9. سرزمینی که در آن در حال فقر، امرار معاش نکنی، چیزی در آن کسر نداشته باشی، سرزمینی که از سنگ‌هایش آهن و از کوهستان‌هایش مس استخراج کنی ...
10. می‌خوری و سیر می‌شوی، خداوند خالق خود را به خاطر آن سرزمین خوبی که به تو داده سپاس بگو.
11. مواظب خود باش مبادا خداوند خالق خود را فراموش کنی و فرمان‌ها و احکام و قانون‌هایش را که من امروز به تو امر می‌کنم مراعات نکنی ...
12. مبادا بخوری و سیر شوی، خانه‌های خوب بسازی و بنشینی ...
13. رمه و گله‌ات افزون شود، نقره و طلایت زیاد گشته، آن‌چه داری افزون گردد.
14. آنگاه دلت مغرور شود و خداوند خالق خود را که تو را از سرزمین مصر و از خانه‌ی غلامی بیرون آورد فراموش کنی ...
15. تو را در بیابان بزرگ و خوفناکی که جای مار، مار سمی و عقرب می‌باشد و خشک و بی‌آب است رهبری می‌کند، برای تو از سنگ خارا آب بیرون می‌کشد ...
16. در بیابان، «مان» را که پدرانت نمی‌شناختند به تو می‌خوراند. برای این‌که تو را رنج داده بیازماید تا تو را عاقبت به خیر گرداند.
17. (مبادا) در دلت بگویی این نیرو و قوت دستم بود که این توانگری را برای من به وجود آورد.
18. بلکه خداوند خالق خود را به یاد داشته باش، زیرا اوست که به تو نیرو می‌دهد تا توانایی حاصل کنی تا چنان‌که امروز می‌بینی به پیمان خود که برای پدرانت سوگند یاد کرده است وفا کند.
19. امروز به شما اخطار کردم که چنین مقرر است که اگر خداوند خالق خود را فراموش کنی و به دنبال دیگر معبودان رفته و آن‌ها را ستایش نمایی و به آن‌ها سجده کنی حتماً آواره می‌شوید.
20. در نتیجه‌ی عدم اطاعتتان از سخن خداوند خالق خود، مانند قوم‌هایی که خداوند از پیش شما نابود می‌کند، در به در خواهید شد.
