/رِئِه-فصل دوازدهم/
1. این است قوانین و احکامی که شما باید در تمام مدتی که روی زمین زندگی می‌کنید آن‌ها را در سرزمینی که خداوند پدرانت برای به ارث بردن آن به شما داد، مراعات کرده انجام دهید.
2. تمام مکان‌هایی را که آن قوم‌هایی که شما (سرزمین) آن‌ها را به تصرف درمی‌آورید بر کوه‌های بلند و روی تپه‌ها و زیر درخت‌های خّرم محل عبادت بت‌ها قرار داده بودند، حتماً نابود کنید.
3. قربان‌گاه‌های آن‌ها را ویران و ستون‌های جای پرستش آن‌ها را خرد کنید. درخت‌های مورد پرستششان را در آتش بسوزانید و پیکره‌های معبودان آن‌ها را قطع کنید و نامشان را از آن مکان محو نمایید.
4. با خداوند خالق خود چنین عمل نکنید.
5. فقط در آن مکانی که خداوند خالق شما از بین تمام سبط‌هایتان برای قراردادن نامش برخواهدگزید، مسکن او را جستجو نموده به آن‌جا برو.
6. قربانی‌های سوختنی و ذبح‌ها و ده‌یک‌ها و هدیه‌ای که با رضایت کامل می‌آوری (یعنی نوبرها) و نذرها و تقدیمی‌های داوطلبانه و نخست‌زاده‌های ماده گاوها و گوسفندهای خود را به آن‌جا بیاورید.
7. در هر پیشه‌ای که خداوند خالقت به تو برکت داده است شما و خانواده‌هایتان آن‌جا در حضور خداوند خالقتان (هنگام زیارت) بخورید و شادی کنید.
8. طبق آن‌چه امروز ما در این‌جا (در مورد ذبایح) عمل می‌کنیم یعنی هر کس هر طور به نظرش خوش می‌آید، عمل نکنید.
9. زیرا تاکنون به محل آسایش و زمین موروثی‌ای که خداوند خالقت به تو می‌دهد وارد نشده‌اید.
10. از یردِن عبور خواهید نمود و در آن سرزمینی که خداوند خالقتان به شما به ارث می‌دهد ساکن خواهید گشت. او به شما آرامش خواهد داد تا در میان تمام دشمنان اطرافتان در امنیت ساکن شوید.
11. چنین مقرر است که خداوند خالقتان مکانی را برای مستقر ساختن نامش در آن‌جا انتخاب خواهد نمود. هر آن‌چه را من به شما فرمان می‌دهم یعنی قربانی‌های سوختنی و ذبح‌ها، ده‌یک‌ها و هدیه‌تان را که با رضایت کامل می‌آورید (یعنی نوبرها) و تمام نذرهای خود را که از بهترین چیزها خواهد بود و برای خداوند نذر می‌کنید، به آن‌جا بیاورید.
12. شما با پسران و دخترانتان، غلام‌ها و کنیزهایتان و لِوی که در قلمروتان است و سهم و ملک (زراعتی) پیش شما ندارد، در حضور خداوند شاد باشید.
13. مواظب باش مبادا قربانی‌های سوختنیت را در هرجایی که انتخاب می‌کنی تقدیم بداری.
14. مگر در آن محلی که خداوند در میان یکی از سبط‌های تو انتخاب کند، آن‌جا قربانی‌های سوختنیت را تقدیم کن و آن‌چه من به تو فرمان می‌دهم در آن‌جا عمل نما.
15. فقط هربار که هوس شدید داری بر حسب برکتی که خداوند خالقت در قلمرواَت به تو داده است ذبح کرده گوشت بخور. (انسان) ناپاک و یا پاک آن را همچون (جنس) آهو و گوزن (که از آن‌ها قربانی آورده نمی‌شود) بخورد.
16. فقط خون نخورید، آن را مثل آب برزمین بپاشید.
17. ده‌یک غله و شیره و چربیت و نخست‌زاده‌های ماده گاوهایت و گوسفندانت و همه نذرهایی که می‌کنی و هدیه‌هایت و هدیه‌ی داوطلبانه‌ات (نوبر) را نمی‌توانی در قلمروهایت بخوری ...
18. مگر این‌که، تو و پسرت و دخترت و غلامت و کنیزت و لِوی که در قلمروهای توست در آن مکانی که خداوند خالقت انتخاب خواهد کرد آن را بخوری و در هر پیشه‌ای که داری در حضور خداوند خالقت شاد باشی.
19. مواظب باش مبادا در تمام مدت عمر که روی زمینت هستی لِوی را ترک کنی.
20. هرگاه خداوند خالقت مرز تو را همان‌گونه که به تو گفت گسترش دهد و بگویی چون‌که هوس شدید خوردن گوشت دارم گوشت بخورم، هر باری که هوس شدید داشتی گوشت بخور.
21. هرگاه مکانی‌که خداوند خالقت برای قرار دادن نامش در آن‌جا انتخاب خواهد کرد از تو دور باشد می‌توانی از گاو و از گوسفندت که خداوند به تو داده است همان‌گونه که به تو فرمان دادم ذبح کنی و هر بار که هوسی شدید داشتی در قلمرواَت بخوری.
22. اما همان‌گونه که جنس آهو و گوزن خورده می‌شود آن‌را بخور. (انسان) پاک یا ناپاک همسان (می‌تواند) از آن بخورد.
23. فقط حذر کن که خون نخوری چون خون همان مایه‌ی زندگی است. پس مایه‌ی زندگی را با گوشت نخور ...
24. آن (خون) را نخور، مانند آب بر زمین بپاش.
25. آن‌را نخور تا این‌که به سود تو و بعد از تو به سود فرزندانت باشد. چون‌که (با نخوردن آن) به نظر خداوند کار پسندیده‌ای انجام خواهی داد.
26. فقط قربانی‌های مقدسی که به تو تعلق دارد و نذرهایت را بردار و به آن مکانی که خداوند انتخاب خواهد کرد برو.
27. و قربانی‌های سوختنیت – گوشت و خون را بر قربانگاه خداوند خالقت تقدیم کن ولی خون ذبح‌هایت بر قربانگاه خداوند خالقت ریخته شود و گوشت آن (ذبح) را بخور.
28. تمام این مطالبی را که من به تو فرمان می‌دهم مراعات کرده اطاعت نما تا وضعت و بعد از تو وضع فرزندانت برای همیشه خوب شود. چون‌که آن‌چه در نظر خداوند خالقت خوب و پسندیده است انجام خواهی داد.
29. هرگاه خداوند خالقت آن قوم‌هایی را که می‌روی تا در آن‌جا، از آن‌ها سلب مالکیت کنی، نابود کند و تو وارث آن‌ها شده در سرزمینشان ساکن گردی ...
30. مواظب خودت باش مبادا بعد از نابود شدن آن‌ها با پیروی از آن‌ها به‌دام افتی و مبادا در مورد معبودانشان جویا شده بگویی این قوم‌ها چگونه معبودانشان را می‌پرستیدند، من هم آن‌چنان کنم.
نسبت به خداوند خالقت چنین نکن چون‌که آن‌ها کار ناپسندی را که خداوند دشمن می‌دارد برای معبودانشان می‌کردند و حتی پسران و دختران خود را برای معبودانشان در آتش می‌سوزانیدند.
